VIJFTIG TINTEN GRIJS

Het boek 'Vijtig tinten grijs' is geschreven door E L James en hierbij geef ik mijn impressie weer.

Neem nu eens, bladzijde 520 als eerste pagina van het boek ‘Vijftig Tinten Grijs’  met daarbij enkele situaties uit het voorgaande, die als flashbacks kunnen dienen, misschien groeit het boek dan uit naar een psychologische roman, tenminste als de persoonlijkheid van Christian wordt uitgediept en wij de ontwikkeling van beide hoofdpersonen mee mogen beleven.

Nu heeft het boek geen body, wij lezen onder anderen niet, wat Christian aan trauma’s heeft meegemaakt, hoe hij zich daartoe verhoudt en hoe zijn ontwikkeling van kind naar volwassene, heeft plaatsgevonden.

Het is een plat pornografisch boek geworden, of was dat misschien juist de bedoeling?!

Het hele boek gaat in feite over de frustraties van Christian, die hij vorm kan geven, omdat Ana hem steeds meer ruimte geeft, want ze is verliefd op hem. Ze wil hem begrijpen en probeert intimiteit tussen hen op te bouwen.

Christian is echter manipulatief, door bijvoorbeeld Ana te verwennen met veel luxe. Hij is een knappe charismatische man, die geslaagd is in het leven, althans zo lijkt het.

Ana is nieuwsgierig en houdt van avontuur, hetgeen haar aantrekt in Christian, hij heeft iets mysterieus en dat geeft een leuke spanning en prikkeling.

Ze is niet alleen nieuwsgierig naar hem, maar leert zichzelf ook beter kennen, ongekende emoties dienen zich aan, waar ze niet alleen van geniet, ze voelt zich zo nu en dan ook ongemakkelijk.

Christian is bang voor de liefde, kan zich niet hechten en voelt afschuw voor iedere vorm van affectie. Hij projecteert zijn frustraties op Ana, naarmate hij steeds meer macht over haar krijgt. Als een spin in zijn web probeert hij haar daar te krijgen, waar hij haar hebben wil.

Ana gaat tot het uiterste om Christian te kunnen bereiken, maar ze ervaart, dat dit niet lukt en Christian zelfs niet verliefd op haar is.

Heeft dit boek iets met seksualiteit en sensualiteit te maken?

Ik dacht het niet! Christian is bezig zijn frustraties, spanningen en angsten af te reageren op Ana, maar het lost niets op. Voor hem is het een vicieuze cirkel, die hij niet wil of misschien zelfs niet kán doorbreken.

Ana is in ieder geval aan het eind van het verhaal zo verstandig de relatie te beëindigen. Zij heeft andere behoeftes, die bij Christian niet aan bod komen.

Een boek zonder veel diepgang.

Ik kan me niet voorstellen, dat dit soort literatuur prikkelend is voor vrouwen.

Vrouwen willen avontuur en spanning in hun seksuele leven en dat is hun goed recht, maar met een man, die blijkbaar zeer beschadigd is?

Dat zouden vrouwen niet moeten willen.

Fantasie is weliswaar geen werkelijkheid, maar dit kan toch niet hét middel zijn om de behoefte aan avontuur te bevredigen?

E L James heeft nog twee vervolg boeken geschreven en van horen zeggen, komt in het tweede deel het trauma van Christian aan de orde en in het derde boek krijgen ze elkaar en zo is het bouquetreeksboek dan toch nog gered. Een sprookje dus!

Conclusie: het bouquetreeksboek is van een doktersroman geëvalueerd naar harde porno met een sprookjesachtig eind. Dat kanniewaar zijn, toch?

Maar ja, als het de sleur breekt, kan het dan kwaad?

WAAR HET HART VOL VAN IS....

‘Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over’ zei mijn oma vroeger en laat ik daar nu vandaag mee behept zijn!

Het meer - immers mijn grote liefde, zoals ik al eerder schreef - is de meest ideale liefde, die ik me maar kan voorstellen, want alles wat het meer en het strandje betreft wordt onderhouden door de gemeente, ik hoef zelfs niks voor te koken.

Zomers wordt het strandje verzorgd als was het een baby. Het strand wordt gewassen als het ware en gekamd, het vuil wordt weggehaald en het gras gemaaid. Het materiaal, dat aanwezig is (palen, houten vlonders en dergelijke) wordt bijgehouden, het is een feest om naar te kijken vanuit mijn luie stoel in de zon.

Zodra, mijn familie en ik in februari van dit jaar met emmers, dweilen en zeep  gewapend mijn pas gekocht huis binnenstappen, worden wij vergast op een wonderschoon uitzicht. Koffie gezet en maar kijken. Van schoonmaken komt in eerste instantie niet veel terecht. Het is een stralende dag en sneeuw, maagdelijke

sneeuw bedekt het ganse meer, de bomen met de berijpte takken en alsof dat nog niet genoeg is, scheren drie ganzen in formatie over het water. Ogen komen we tekort, woorden schieten ons niet te binnen. Wat ons die eerste dag in de schoot wordt geworpen, is je reinste kerstkaart kitsch, maar…. oh zo wondermooi!

Sindsdien is mijn eerste gang ‘s ochtends, naar het terras en daar begroet ik het meer, de eenden, de zwanen en andere pluimage en vaak word ik op spectaculaire wijze verrast. Dit keer is het een jury, die reeds paraat staat.

Het wachten is op mij!

De jury, bestaande uit drie zwanen, die er streng op toeziet, dat iedereen zich aan de regels houdt. Ze is onbeïnvloedbaar en je kunt een liniaal langs de keurig op een rij  drijvende jury leggen, bovendien trekken ze niet alleen naast, maar ook met elkaar één lijn.

En daar komt de eerste kandidaat zijn kunsten vertonen. Hij probeert op één poot een pirouette te draaien, maar dat mislukt jammerlijk.

De jury verblikt en verbloost niet en hij wordt meteen gediskwalificeerd. Er is geen discussie mogelijk. De kandidaat gooit, als slechte verliezer, zijn kop in de wind en gaat er als een haas vandoor. Daarna zijn de drie dartele eendjes aan de beurt, die hun best doen en allerlei brutale capriolen met succes uithalen, zij mogen door naar de volgende ronde.

Maar het klapstuk is toch een groep waterhoentjes. In grote vaart komen ze aanstuiven, waarbij ze met één poot een loodrechte streep trekken over het water tot aan het strandje. Terwijl ik mijn hart vasthoud, omdat ik voorzie, dat ze  in een kluitje op het strand tuimelen, landen ze er echter precies voor.

Van timing gesproken!

Vol bewondering klepperen alle eenden en zwanen met hun vleugels. De laatste kandidaten hebben niet alleen de beker verdiend, maar het wordt hen ook nog eens uitgereikt door een prinses, maar dát heb ik alleen van horen zeggen.

Ook zie ik iedere dag aan beide zijden van mijn terras boven op de rieten matten, die daar als afscheiding mooi staan te wezen, twee groepen mussen – de linksen en de rechtsen. Ze vergaderen. Je weet niet wat je ziet, maar of het tot een besluitvorming komt? Ik waag het te betwijfelen.

Ze zijn als kwikzilver zo vlug, hupsen heen en weer, vliegen af en aan, zitten omgekeerd en kwekken!! Dit zijn de ware anarchisten, er is geen gezag of gebod. De voorzitter kan er vast geen touw aan vastknopen. Ten einde raad vliegt de hele meute het zwerk in en de volgende ochtend begint het feest van voren af aan.

EEN LUCIDE DROOM

Plotseling word ik wakker en zie dat mijn leeslamp nog brandt en ik vraag me af, of dat mij heeft doen ontwaken.

Maar…. dan zie ik tot mijn grote schrik een jonge man naast mijn bed staan.

Ik schrik me werkelijk kapot! En voel, dat de angst letterlijk uit mijn ogen springt. Verstijfd zie ik, dat hij conventioneel gekleed is in overhemd, pantalon en stropdas.

Mijn eerste gedachte is: ‘er is ingebroken. HELP!!’ Maar ik spring niet uit mijn bed, schreeuw en sla niet. Ik zeg niks, kan alleen maar in de ogen kijken van die jongeman.

Met geen mogelijkheid kan ik mijn ogen afwenden, het is alsof wij elkaar proberen te absorberen. Waarop ik me ineens zeer bewust word van mijn situatie. ‘Gelukkig lig ik er decent bij, denk ik nog, in t-shirt en de haren gewassen.’ Merkwaardig waar een mens al niet aan denkt, nietwaar? Zelfs met de dood voor ogen blijk ik nog ijdel te zijn ook. Evengoed blijf ik mij zeer kwetsbaar voelen en bedenk ondertussen, wat ik moet doen, als hij mij wil vermoorden of zoiets.

‘Ik sla er meteen op,’ bedenk ik en gesterkt door dit besluit komt er iets van mijn zelfvertrouwen terug en zie, dat hij geen colbert draagt en absoluut geen agressie uitstraalt, bovendien heeft hij geen inbrekerstenue aan, want op z’n minst heb je dan toch iets makkelijks aan, veronderstel ik.

Hij heeft de leeftijd – als hij was blijven leven - van mijn zoon en draagt kleding in de stijl van mijn ex-man. Hij zal toch niet…., of zal hij de Dood zijn, die mij komt halen?

Zijn ogen zijn onwerkelijk, ze zijn echt niet van deze wereld.

Ineens voel ik een diepe moeheid, beginnende bij mijn benen, alsof de jongeman energie aan mij onttrekt, bovendien wil ik dit experiment alleen aangaan, als ik mij er klaar voor voel, want dat dit mijn zoon moet zijn, wordt mij steeds duidelijker en ik voel een grote angst.

Daarom sluit ik even mijn ogen om daarna de ontmoeting met mijn zoon aan te gaan. Die kwetsbaarheid durf ik wel aan. Merkwaardig, toch?

Na een tijdje besluit ik de koe bij de horens te vatten en zoek met mijn blik de jongeman. Maar….niet alleen is de lamp uit ook de jongeman is foetsie!

Ik stap meteen uit bed, doorzoek het hele huis op braak, maar er is niets te vinden en eigenlijk verwacht ik dat ook niet.

DE MOGELIJKE BETEKENIS VAN DROMEN

Dromen horen bij het leven en een grote doorbraak in het droomonderzoek heeft plaatsgevonden in 1953 en wel van de Rapid Eye Movement (REM)slaap, waarin de meeste grote dromen plaatsvinden. Deze ontdekking heeft de techniek bij het droomonderzoek betrokken, zodat nu de fysiologie van de droom en de relatie tussen dromen en slapen steeds verder onderzocht kunnen worden.

De dromen, die gedroomd worden in de REM-slaap, bestaan uit verhalen, symbolen en gedetailleerde droomlandschappen. De droom weerspiegelt in beeldtaal verdrongen gebeurtenissen en andere voorvallen uit het onderbewustzijn.

De moderne droomstudie begint met Sigmund Freud (1856-1939). Hij wees dromen toe aan het onbewuste, de plaats waar onze onderdrukte instincten en verlangens huizen. De baanbrekende theorieën van Carl G. Jung (1875-1961) over archetypen en het collectieve onbewuste waren in vele opzichten een directe reactie op Freud.

De Amerikaanse psychiater Fritz Perls (1893-1970) is het bekendst als grondlegger van de Gestalttherapie, een therapie met de nadruk op de manier waarop het individu feiten, waarnemingen en gedrag organiseert of integreert. De Gestalttherapie gaat niet uit van de betekenis van elk afzonderlijk onderdeel.

Perls zag net als Jung en Freud de symbolische betekenis van dromen, maar was van mening, dat elk personage en voorwerp in een droom een projectie was van onszelf en de manier waarop we leven. Voor Perls zijn dromen onafgemaakte emotionele problemen in de biografie van de dromer, hun symbolische betekenis is te herleiden tot de persoonlijke ervaringen van de dromer en behoort niet tot de collectieve drijfveren.

Droomt iemand bijvoorbeeld over een trein, die door het bos rijdt, dan vroeg Perls aan de dromer te spelen, wat de bomen voelen en de rails zeggen, als de trein langs of over ze rijdt.

Er zijn verschillende soorten dromen en één daarvan is de lucide droom.

Kenmerken van lucide droombeelden zijn onder anderen:

-        tamelijk realistisch van aard;

-        personen en dingen behouden hun identiteit,

-        helder gekleurde en scherpe beelden; goed functioneren van het geheugen en het denkvermogen.

De mogelijkheden in een lucide droom zijn legio, bijvoorbeeld:

-        vliegen of zweven;

-        de situatie en dus het verloop van de droom naar eigen hand zetten;

-        verwerken van onafgemaakte ervaringen;

-        ziekten genezen, angsten overwinnen;

-        het leveren van creatieve prestaties en contact maken met overleden personen.

MIJN VERSCHILLENDE LIEFDES

Tot mijn verbazing waagde ik mij op latere leeftijd aan allerlei soorten liefdes.

En als het zo te pas kwam ging ik vreemd zonder mij daarvoor te schamen.

De liefde van mijn leven (dacht ik toen) was de tuin. Mijn moeder bracht mij

streng, doch liefdevol onder ogen, dat ik al mijn geld in de grond stopte.

Daar had zij gelijk in, maar tuinieren maakte mij gelukkig en ik kon er veel

in kwijt.
De zon bijvoorbeeld verwende mijn ziel, als ik in de stilte van de ochtend op mijn bankje een kop koffie dronk.

Soms echter had ik ruzie met de klimrozen, die mij steeds maar weer met hen

tentakels probeerden te wurgen. Deze rozen nu, gingen iedere zomer vreemd, want de gedachte had bij hen postgevat, dat het gras bij de buren groener oogde en met behulp van hun brutale charme begon het grote verleidingsspel. En het werkte ook nog! Niets, maar dan ook niets werd hen in de weg gelegd… Nou ja!
Maar ik dacht: ‘wat zij kunnen, kan ik ook’. Oh, zo!

Eigen schuld, dikke bult.

En zo kom ik op de volgende liefde namelijk ‘Vijftig tinten grijs’.

Ja, ik geef toe, dat dit een vreemde overgang is, maar de liefde en vreemd gaan vind je overal.

Zeker, ik ben een hebberig type, maar dat is niet mijn schuld, want de liefde heeft immers vele gezichten.Tussen de regels door haal ik dit uit het boek van E L James .

Een aantal van die vele gezichten brengt mij in de buurt van de psychologie en filosofie, omdat ik van die zijde iets meer inzicht verwacht te krijgen in bovengenoemde materie.

Waarschijnlijk tegen beter weten in.

Heb bijna al mijn liefdes ondergebracht in de bibliotheek (een zeer weidse naam voor dat kleine hokje) maar je kan nu eenmaal niet alles hebben.

Het is daar vaak een gedrang van jewelste, want ieder voor zich zet hierbij zijn opvattingen en overtuigingen in om gelijk te krijgen en voor alsnog resulteert dit in woordelijke (hoe lang nog?) vechtpartijen. Ze willen koste wat het kost de ander de loef afsteken. Oh jé, oh jé, als dat maar goed gaat....

Eén troost hebben ze, de bibliotheek heeft een  geweldig uitzicht!

Een foto gaat hierbij als bewijs.

Het meer met al zijn eenden, zwanen en vogels, is niet meer uit mijn leven weg te denken en is nu de liefde van mijn leven. Mijn tuin heeft daar dus plaats voor moeten maken.

Dat lijkt misschien trouweloos, maar dat moet ik toch bestrijden.

De tuin vroeg op een gegeven moment zoveel aandacht, dat die een belasting werd.

De scheiding verliep dramatisch.