MIJN VERSCHILLENDE LIEFDES

Tot mijn verbazing waagde ik mij op latere leeftijd aan allerlei soorten liefdes.

En als het zo te pas kwam ging ik vreemd zonder mij daarvoor te schamen.

De liefde van mijn leven (dacht ik toen) was de tuin. Mijn moeder bracht mij

streng, doch liefdevol onder ogen, dat ik al mijn geld in de grond stopte.

Daar had zij gelijk in, maar tuinieren maakte mij gelukkig en ik kon er veel

in kwijt.
De zon bijvoorbeeld verwende mijn ziel, als ik in de stilte van de ochtend op mijn bankje een kop koffie dronk.

Soms echter had ik ruzie met de klimrozen, die mij steeds maar weer met hen

tentakels probeerden te wurgen. Deze rozen nu, gingen iedere zomer vreemd, want de gedachte had bij hen postgevat, dat het gras bij de buren groener oogde en met behulp van hun brutale charme begon het grote verleidingsspel. En het werkte ook nog! Niets, maar dan ook niets werd hen in de weg gelegd… Nou ja!
Maar ik dacht: ‘wat zij kunnen, kan ik ook’. Oh, zo!

Eigen schuld, dikke bult.

En zo kom ik op de volgende liefde namelijk ‘Vijftig tinten grijs’.

Ja, ik geef toe, dat dit een vreemde overgang is, maar de liefde en vreemd gaan vind je overal.

Zeker, ik ben een hebberig type, maar dat is niet mijn schuld, want de liefde heeft immers vele gezichten.Tussen de regels door haal ik dit uit het boek van E L James .

Een aantal van die vele gezichten brengt mij in de buurt van de psychologie en filosofie, omdat ik van die zijde iets meer inzicht verwacht te krijgen in bovengenoemde materie.

Waarschijnlijk tegen beter weten in.

Heb bijna al mijn liefdes ondergebracht in de bibliotheek (een zeer weidse naam voor dat kleine hokje) maar je kan nu eenmaal niet alles hebben.

Het is daar vaak een gedrang van jewelste, want ieder voor zich zet hierbij zijn opvattingen en overtuigingen in om gelijk te krijgen en voor alsnog resulteert dit in woordelijke (hoe lang nog?) vechtpartijen. Ze willen koste wat het kost de ander de loef afsteken. Oh jé, oh jé, als dat maar goed gaat....

Eén troost hebben ze, de bibliotheek heeft een  geweldig uitzicht!

Een foto gaat hierbij als bewijs.

Het meer met al zijn eenden, zwanen en vogels, is niet meer uit mijn leven weg te denken en is nu de liefde van mijn leven. Mijn tuin heeft daar dus plaats voor moeten maken.

Dat lijkt misschien trouweloos, maar dat moet ik toch bestrijden.

De tuin vroeg op een gegeven moment zoveel aandacht, dat die een belasting werd.

De scheiding verliep dramatisch.