Het is een groot misverstand, dat het liefdesgeluk leidt naar een gelukkiger leven, want volgens het artikel van Lisa Bontenbal (De (on)gelukkige vrijgezel, d.d. 9-2-2013 Volkskrant) geven de mensen met een partner (7,5) zichzelf dan wel een iets hogere cijfer dan de mensen zonder partner (7),
uit de statistieken blijkt echter, dat alleen mensen,
 |
| De mythe van het liefdesgeluk |
die trouwen op latere leeftijd (circa veertig jaar) een blijvende stijging laten zien voor wat betreft het geluksniveau. Wat dit zegt?
Het is opvallend, dat bij langlopende liefdesstudies blijkt, dat relatief gelukkige mensen eerder een relatie aangaan en ook langer bij elkaar blijven.
Degenen met een partner, die zichzelf 0,5 gelukspunt meer geven dan vrijgezellen en dit komt niet zozeer door hun fantastische relatie; nee, ze waren namelijk al gelukkiger voordat ze hun prins op het witte paard of prinses verlosten uit een toren waarin ze gevangen zat, in de armen vielen.
En met dit gegeven plaatst de wetenschap het liefdesgeluk in een volledig ander daglicht.
Vaak heb ik om me heen kijkend gezien, dat respect en vertrouwen onderhevig zijn geweest aan de onderlinge strijd, die is gestreden, waarna het liefdespaar weliswaar een echtpaar werd, maar niet meer vanuit de droom, dat je een twee-éénheid bent.
Natuurlijk, als je elkaar tegenkomt en je wordt verliefd denk je dat je de goudpot aan het einde van de regenboog hebt gevonden, maar dat hysterische gevoel blijft meestal niet langer dan een half jaar fris leert de ervaring.
Nee, je leert elkaar immers beter kennen en dan komen al die eigenaardigheden tevoorschijn waarmee een ieder van ons behept is. En zie daar nu maar eens een harmonische twee-eenheid van te maken. Bijna iedereen probeert het, maar ik geef het je te doen.
Soms zijn ze zelfs afhankelijk van elkaar geworden of blijven samen uit gemakzucht, of omdat het huwelijk hen een duidelijke structuur biedt, waarbij een heldere taakverdeling voordelen geeft, of er zijn kinderen waarvoor men verantwoordelijk is, of men is bang om alleen te zijn en op eigen benen te moeten staan, et cetera.
In de eerste plaats vind ik het moedig, dat mensen om wat voor reden dan ook ervoor kiezen om toch maar samen te blijven; laat daar geen misverstand over bestaan.
Ik heb dat nooit gekund namelijk. Als de liefde over was, of min of meer weggeëbd kon ik de ander niet meer in mijn nabijheid verdragen.
Zeker, ik ben tot liefde in staat en ook in het opbouwen van een relatie, maar zonder vertrouwen en respect? Nee, dat trek ik niet.
Waarmee ik zeggen wil, dat ik uit eigen ervaring kan schrijven, dat geluk niet zonder meer zit in het hebben van een relatie, maar in het hebben van een leven, dat je zelf vorm hebt kunnen geven en waar je tevreden en gelukkig mee bent, met of zonder partner.
 |
| Geluk zit soms in een klein hoekje ..... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten