EEN GLIMLACH, IRRITATIE, INSPIRATIE....?

Vanochtend dacht ik: ‘wat raar eigenlijk om alles maar op een blog te schrijven, terwijl ik niet weet wie en waarom iemand dit leest.

Wat roept het bij u op?

Een glimlach, irritatie, inspiratie of misschien zelfs niks!?’

Wel kan ik uit de gegevens van Google concluderen, dat mijn artikelen ook als mogelijke informatiebron worden gebruikt.

Voor mij is het een uitlaatklep, omdat ik de mensen om me heen niet wil vervelen met mijn opvattingen, inzichten, gedachtes etc.

Maar waarom wil ik dit dan wel wereldkundig maken?

Heeft dat zin en voor wie dan?

Wel word ik buiten Nederland vooral gelezen in de Verenigde Staten, de grootste afnemer. Daarna Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Israël, Frankrijk, Polen, Rusland en de Oekraïne met als hekkensluiters Zweden en Zuid Korea.

Een merkwaardig gevoel, dat mijn zielenroerselen de wereld over gaan.

Ik hoor en lees, dat velen het internet gebruiken om hun emoties de vrije loop te laten, juist het tegendeel roept het bij mij op.

Gedoseerd en ingehouden probeer ik zo helder mogelijk te verwoorden wat mij bezig houd, want ik moet er niet aan denken om anderen te kwetsen.

Bovendien wil ik mijn emoties inhouden, omdat het uiten daarvan voor mezelf van belang is en anderen alleen maar kan schaden. Die behoefte heb ik niet..

Wat het meest wordt gelezen (buiten Nederland) is het artikel: ‘Het leven gaat, zoals het loopt.’ Maar ik vermoed dat Google, daar een grote hand in heeft gehad.

Ook  ‘Een lucide droom’ heeft veel aftrek, evenals ‘Vijftig tinten grijs’, meteen gevolgd door ‘Mijn verschillende liefdes en ‘De mogelijke betekenis van dromen’ met in de staart ‘Waar het hart vol van is’. 

Er vallen dus ook artikelen buiten de boot. Het merkwaardige is echter, dat na verloop van tijd, het beeld kan veranderen. Het artikel ‘Het leven gaat, zoals het loopt’ deed in het begin van plaatsing niet veel en nu steekt het met kop en schouders boven de rest uit. Met hierbij mijn dank aan Google.

Uiteindelijk ben ik natuurlijk nog geen drie maanden bezig met dit blog.

Alleen reacties krijg ik nog steeds niet. Mijn nichtje vertelde mij, dat het contact  pas goed begInt te lopen na een half jaar schrijven en bovendien helpt het om zelf op zoek te gaan naar blogs op internet. En zo blijft er werk aan de winkel.

Eigenlijk, realiseer ik me ineens, is dit artikel een tussenevaluatie. Maar hoe nu verder, want dat is een logische vervolg vraag. Tja….