In mijn droom sta ik buiten in de sneeuw, terwijl ik me buig over de rododendron, die vol zit met openspringende knoppen. Ik kan mijn ogen niet geloven.Bezorgd vraag ik me af hoe de bijna bloeiende plant tegen de winterkou beschermd moet worden.
Mijn dromende geest communiceert met bovengenoemde symbolen. Het geeft mij in dit geval specifieke associaties, omdat de oorsprong te vinden is in recente gebeurtenissen.Wat wil deze droom mij zeggen?
Omdat ik er van uitga dat een bloeiende rododendron niet voorkomt in de winter heb ik hier de essentie te pakken van de droom. Er is meer mogelijk, dan ik denk.
Bovengenoemde onmogelijkheid wil mij iets duidelijk maken. Namelijk, dat de krachten in mij botsen met mijn geest en dit houdt een beperking in.
De verschillende krachten bundelen is de boodschap, zodat ik mijn volledige potentie tot ontplooiing kan brengen.
Ik heb de kwetsbaarheid van David, mijn ex-geliefde in mijn eerdere artikelen in beeld gebracht, ook mijn rouwprocessen, die zich uitten in emoties. Nu is mijn zelfreflectie aan de beurt, waarin duidelijk voor mij te zien valt, dat ik de pijn van het verlies projecteer op David en daarvoor gebruik ik zijn meest kwetsbare plek. Dat is erg.
Het probleem is, dat hij er niet helemaal voor mij kan zijn en dat trek ik niet meer, maar dat is niet zijn schuld. De mijne trouwens ook niet. En daarmee is het laatste puzzelstukje op zijn plek gevallen.
Het is, zoals het is.
Het is, zoals het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten