Misschien heb je het zelf wel eens meegemaakt.
Toen alles nog leuk en speels was |
'Ik houd van je en hoop, dat ik nog héééél lang van je mag blijven houden.'
Je denkt, dat je alles hebt vernietigd van de ex-geliefde, omdat je niet wilt blijven steken in herinneringen, om een tijd later bij het zoeken naar een bepaald iets, ineens te stuiten op het bericht, dat begint met: ‘allerliefste…..’ Het is alsof hij zomaar uit het niets, op de meest onverwachte momenten naar voren kan springen, dit om je niet toe te staan hem te vergeten.
Terwijl je net hebt bedacht, dat hij gewoon net als iedere man opportunistisch is en gericht op comfort en het bekende. En dan komen die lieve woorden plotseling te voorschijn en dat knalt, alsof het niks is, door alle barrières heen, recht naar binnen. Vloeken helpt niks.
Gelukkig komt het niet geregeld voor, want je hebt hartgrondig schoon schip gemaakt. Niet zeuren dus. Een lekker, leuk leven opbouwen, weg met alle soesa en gaan met die banaan.
De prins, die geen prins was dus |
Ach ja, ’t is immers allang over, toch?
En wat had je nou aan hem
Altijd was er wat
Soms was je wel eens gelukkig
Maar meestal was er spanning
Dus waarom nu ineens die inbreuk op je inmiddels weldadig bestaan?
Wellicht is het verstandiger om de leuke, lieve, vrolijke, gekke dingen naar boven te halen…. en misschien, nee je weet het wel zeker, vergeet je hem daarna.
Zijn soms onverwachte humor
Zijn soms onverwachte humor
De vele raakvlakken, die jullie vierden
Het zachte, het vrolijke, het vertrouwde
En die altijd weer heel snel opgelost werden
Zijn stem,,,
Wat zou hij nu aan het doen zijn?
Zou hij nog wel eens aan je denken?
Och wat maakt het ook uit
Hij is er immers niet meer.
Terwijl jullie toch het leven zelf zijn, of liever waren.
C'est la vie.
C'est la vie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten