dinsdag 5 februari 2013

HET SCHARNIERPUNT (deel 4)

Als Ester slaapt, herleest Anna de mails van toen en alle gevoelens komen weer naar boven: de liefde, die ze voor David voelt, de vertedering, angst, spanning, machteloosheid en de pijn.

Och Anna, eigenlijk zijn er alleen tranen en stilte.
Ik voel je zo dichtbij, zo dicht bij
En ook het gemis.
Wat ben je mooi, dank je wel.
En je haar zo zacht.
Zo prachtig, dat je aangevoeld hebt, dat er een plechtig moment was.
Je hebt 'de ring' omgedaan en je mooi gemaakt.

Lecha Dodi zingen de joden elke vrijdag, elke sjabbat in sjoel of thuis.
Ze zingen Lecha Dodi, dat betekent 'Kom Bruid'.
De sjabbat is de bruid waar de jood elke dag naar verlangt en vrijdag komt ze.
De bruid van vrede en stilte.
Ze zet de wereldse zorgen even aan de kant.
De bruid van verbondenheid door alles heen.

Vrijdag, iedere vrijdag zal ik Lecha Dodi neuriƫn en zingen.
Het liefst doe ik dit op een tijdstip, dat jij aangeeft.
Het is een prachtige melodie en tekst.
Het is te vinden op You Tube, zodat je weet wat ik voor je zing.

Ik durf niet steeds te schrijven: 'ik hou van je'.
Ik durf het niet, mijn vingers willen het steeds wel.
Ja Anna, het is een soort afscheid vandaag.
Zo intensief als het tussen ons was, dat kan niet meer,
Dat wil ik ook niet meer
En ik wil het wel voor altijd!
Dat wil ik wel!
Ik kus je.

De volgende ochtend.

Lieve mooie vrouw
Het is niet zo en het is wel zo
Je bent mijn vrouw
Ik ben doodsbenauwd om dit te schrijven
En ik wilde het ook niet schrijven
Er zit heel veel pijn in,
Want het is niet zo.
En het is ook wel zo,
Je bent mijn vrouw.

Ik kus je en ik ben diep geraakt door jou, door ons.
Door het grotere! David



Veertien dagen later.

Hoi hoi Anna

Ik wil je een mooie sjabbat wensen en je vertellen, dat ik om acht uur vanmorgen voor je heb gezongen.
David zingt
Veel wil ik je schrijven, maar weet niet of het er uitkomt zoals ik wil.
Ik kus je wel en Anna, nu aarzelen mijn vingers,
Ik wil niet, dat jij je enige illusies maakt.
Ooit schreef ik je 'mijn vrouw'.
Het is zo gegaan: ik wilde mezelf tegenhouden toen, maar liefde overmande me en mijn vingers schreven het toch.
En ik heb liever, dat je rouwt, me vervloekt, dan dat jij je verdere leven in de illusie leeft, dat ik bij je zal komen.
Ik ben hier en ik blijf hier. Dit jaar en ook de volgende jaren.

Het zou heel goed kunnen zijn, dat wanneer ik hier in warmte en waardering had geleefd, ik nooit op jouw berichten was ingegaan, maar ik ben er wel op ingegaan en het werd liefde.
Zo is het gegaan en zo is het nu.

Ik hou van jou en als ik dit schrijf, dan is dat niet exclusief!
Liefde zit in vriendschap, in verbondenheid, in speels kunnen zijn met elkaar en nog veel meer wat ik met jou ervaar, maar je bent en je wordt niet 'mijn vrouw'.
Ik hou wel van Yvonne en dat is voor het leven, ook al zou dit vol zuur zijn.
Ik zal bij haar blijven, gewoon voor mezelf, want dit is mijn en haar leven.
Ik wens je nu sjabbat sjalom en door alles heen kus ik je.

David

En Anna herleest ook nog eens de aantekeningen, die ze maakte naar aanleiding van wat David toen mailde:

'Ik voel mij verbijsterd, want ineens is de liefde tussen ons verworden tot een niet exclusieve vriendschap of zo iets? Of is dit ook een vorm, waarin hij uiting geeft aan zijn angsten?
Ik ben ten prooi aan de meest verwarrende gevoelens en weet niet hoe te reageren. Ik heb hem nooit gevraagd om zijn vrouw te verlaten, integendeel, ik heb hem geadviseerd om eerst aan zijn relatie met Yvonne te werken. Ik kan met mijn gevoelens geen kant op.
In ieder geval zal ik hem eerst gerust stellen.

En dan komt de laatste mail van David.

Lieve Anna

Mijn hart breekt bij de weinige woorden, die je schrijft over rouw en de mail met jouw sores, die je niet hebt verzonden.
Ik denk, dat ik jouw hart nog meer breek door te schrijven, dat ik hier de streep zet.
Het klinkt koud en toch zeg ik: 'Anna, ik wil nu rust.'
Niet chatten, afscheid nemen doe ik ook niet, rust wil ik.
Ik kus je, teder kus ik je.
Natuurlijk lees ik je als je schrijft.
En als het echt nodig is, dan reageer ik.
Maar voor nu: rust in mezelf.
In liefde geef ik je een kus.

En dan komt Anna aan haar laatste aantekeningen:
'Uit pure machteloosheid word ik kwaad en heb ik hem alle mails - bijna 800 - die hij mij geschreven heeft, retour gezonden, zodat hij nog eens opnieuw kan lezen wat hij mij geschreven heeft.

Daarop mailt hij Anna: "Mevrouw, u hebt macht over mij, ik wil vluchten of vechten en dat kan niet, want ik leid momenteel een belangrijk congres. Ik kan geen kant op en ik ben bang voor u ....'

Anna denkt eerst dat het een grap is, maar het is geen grap, dat begint langzaam tot haar door te dringen.
En nu weet ze, dat hij toen zijn vertrouwen in haar kwijt raakte.
Als Anna eindelijk in slaap valt, droomt ze van David.

(wordt vervolgd)











Geen opmerkingen:

Een reactie posten