HET SCHARNIERPUNT

Een paar maanden lang al bestookt zij hem met haar mails zonder dat hij haar verrast met een antwoord en dan ziet ze ineens tot haar schrik en verbazing dat hij haar schrijft.

Dag Anna
De wereld is wit en mooi, straks is het Kerstmis en ik ga je toch maar eens terugschrijven.
De aanhouder wint dus toch een beetje.
Kijk, ik geloof niet, dat ik je kan overtuigen, maar probeer het toch.
Jij houdt van mij en je haat me ook.
Ik zou je willen overtuigen, dat het beter voor je is om mij los te laten.
Stop met je fantasie, dat ik meer voor je voel dan achting, dat wil ik hier duidelijk geschreven hebben. Je kwelt jezelf.

Maar als je mij niet kunt loslaten en toch wilt blijven schrijven, maak het dan een beetje leuk voor jezelf en mij.
Schrijf over de mooiste momenten in je leven. Over de diepe dalen, die je hebt bewandeld; over de liefdes, die je hebt gevierd; over je lievelingsrecepten. Verder over je mooiste reizen en over de dingen, die je wilt schrijven, omdat ze bij je opkomen.

Je hebt een leuke manier van schrijven en wie weet begint het met het schrijven van brieven aan mij en eindigt het met een boek.
Ik groet je hartelijk en wens je vredige, warme en leuke dagen.

Hartelijke groet, David.

Een gevoel van opwinding maakt zich van Anna meester, eindelijk een opening! 't Ja, in wat eigenlijk?
Ze weet alleen, dat ze zich zo gesloten voelt als een pot en dat ze David nodig heeft om door de blokkade heen te komen.
Waarom en wanneer die blokkade is ontstaan kan Anna niet verwoorden, ze is zich van dat feit bewust, maar al die gevoelens, die ineengestrengeld liggen te wachten om ontrafeld te worden roepen een gevoel van grote angst bij haar op.
Het idee, dat David de enige is, die haar kan redden klinkt dramatisch en 'over the top', ze weet het, maar ze kan er niks aan veranderen. Ze heeft hem nodig en ze zal wel zien waar het schip strand.

(wordt vervolgd)