HET SCHARNIERPUNT (deel 3)

Een jaar later is Ester, een goede vriendin van Anna op bezoek en zij

schenkt voor hen beiden een glas wijn in, terwijl ze tegelijkertijd vraagt: ‘hoe is dat toch afgelopen tussen jou en David?

Je zegt het goed, antwoordt Anna, het is afgelopen tussen ons.

’t Was toch een grote liefde, als ik me goed herinner?

Ach, dat was alleen aan mijn kant zo. Hoezo Anna,’ verbaast Ester zich, of

wil je er niet over praten?

Jawel, alhoewel het mij nog steeds een heel ongemakkelijk gevoel geeft.’

Maar dan vraagt Anna toch aan Ester: ‘tot hoever ben je ook weer precies op de hoogte? En Ester antwoordt:’ ik weet, dat David met jou een zogenaamd huwelijk wilde sluiten, omdat hij plechtiger en dieper met jou verbonden wilde zijn, maar daarna begonnen de problemen, want David werd bang en angstig.

Ja, zegt Anna gelaten, ineens was de liefde, die hij voor mij voelde niet meer exclusief, maar een soort vriendschap geworden. Wacht, ik zal je de mails, die er toe doen laten lezen. Anna loopt naar haar werkkamer om de betreffende mails voor Ester op te zoeken en even later komt ze met wat papieren in de hand weer binnen en geeft ze aan Ester.

Terwijl Ester met interesse leest, nipt Anna bij de open haard aan haar wijn en staart nadenkend in het vuur.

‘Anna,’ begint Ester heel direct: ‘deze man houdt van je, maar hij zit in de knel. Hij kan geen kant op. Hij moet hulp zoeken, iemand moet hem helpen hier uit te komen.’

Hij is bij een therapeut zegt Anna, het is niet aan mij om hem hier uit te halen.

Het is zijn leven en hij beslist daarover. Ik wil geen druk op hem uitoefenen.’

‘Je moet hem helpen Anna,’ dringt Ester aan.

Maar dan wordt Anna driftig en zegt ze vrij heftig: ‘en hoe stel jij je dat dan voor mevrouw de psycholoog? Ik kan niet eens meer in contact met hem treden, alle communicatiekanalen zijn voor mij gesloten en ook al was dat niet zo, hij is geen klein kind, dat ik bij de hand kan nemen. Sorry Anna', zegt Ester meteen,' ik ga wat te snel van start, maar ik heb altijd de indruk gekregen, dat jullie voor elkaar bestemd waren en ik gun het jullie zo!'
'Laat het los Ester, er zijn teveel problemen, waar hij zelf uit moet zien te komen en als
hij er niet uitkomt, dan is het niet anders. Hij doet zijn best en daarmee basta, of je het er
nou mee eens bent of niet. Je kunt geen ijzer met handen breken.' zegt Anna zeer beslist.

(wordt vervolgd)